Aktualnie, Wojewódzki Szpital Podkarpacki im. Jana Pawła II w Krośnie jest jednym z pięciu szpitali wojewódzkich na Podkarpaciu. W okresie swej ponad 100-letniej działalności szpital krośnieński z ok. 50-łóżkowego szpitalika, w którym zorganizowane były tylko dwa oddziały (chirurgiczny i zakaźny) z wydzielonymi łóżkami dla położnic i chorych internistycznych – przekształcił się w 578-łóżkowy, wielospecjalistyczny, z pełną diagnostyką i rehabilitacją szpital, o zasięgu wojewódzkim, z zespołem przychodni specjalistycznych.
Historia szpitala sięga XV wieku, kiedy to miasto Krosno posiadało trzy budynki spełniające rolę szpitala i przytułku dla ubogich. Budowę szpitala z prawdziwego zdarzenia rozpoczęto pod koniec XIX wieku, a w 1901 roku oddano do użytkowania parterowy budynek na około 50 łóżek przy ul. Suchodolskiej w Krośnie.
Podczas I wojny światowej przez szpital przetoczyła się fala epidemii i chorób zakaźnych: cholery, czerwonki i tyfusu. Przez cały czas personel szpitala ofiarnie pełnił swoją służbę opiekując się chorymi i rannymi podczas zmagań wojennych pacjentami. W okresie od 1918 roku do 1939 roku szpital, który nie odniósł większych strat podczas wojny, rozwija się i rozbudowuje swoją bazę i wyposaża się w sprzęt medyczny. W 1939 roku 1 września rozpoczyna się II wojna światowa, krośnieńskie lotnisko zostaje zbombardowane, a szpital przyjmuje pierwszych rannych lotników i żołnierzy ze służby granicznej. Po wkroczeniu do Krosna, Niemcy przekształcają szpital cywilny w szpital wojskowy, wydzielając tylko niewielką jego część dla potrzeb cywilnych. Po wojnie szpital remontuje uszkodzone podczas zmagań wojennych budynki i sprzęt, zostaje także doposażony w sprzęt medyczny oraz gospodarczy.
W latach powojennych bazę szpitala stanowił budynek główny, w którym mieściły się oddziały: chirurgiczny, położniczy, RTG, elektroterapia, natomiast w 4 barakach przyszpitalnych mieściła się dalsza część oddziału chirurgii. W latach 1950-1959 charakteryzują się przede wszystkim dużą ilością zmian organizacyjnych i kadrowych m.in. nastąpił znaczny wzrost zatrudnienia we wszystkich grupach zawodowych (lekarzy, pielęgniarek, salowych), a także baza łóżkowa szpitala w omawianym okresie wzrosła z 240 do 335 łóżek. W 1952 roku utworzono aptekę szpitalną. Wówczas to zmieniono nazwę szpitala z im. Bł. Jana z Dukli na Powiatowy Szpital im. Ignacego Łukasiewicza. W latach 1960÷1969 to okres dalszego rozwoju kadr medycznych, bazy gospodarczej i organizacyjnej szpitala.
1 października 1972 roku został utworzony Zespół Opieki Zdrowotnej w skład, którego weszły dotychczasowe jednostki samodzielne: Szpital Powiatowy, Powiatowa Przychodnia Obwodowa i Powiatowa Stacja Pogotowia Ratunkowego. W 1975 roku powstało województwo krośnieńskie i została podjęta decyzja o budowie szpitala, który sprostałby potrzebom pacjentów z całego nowego województwa. Departament Inwestycji Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej wydał decyzję o budowie nowego obiektu szpitalnego. W ciągu budowy inwestycja napotykała na wiele problemów przede wszystkim finansowych, uległ też zmianie projekt budowlany. Dopiero po niemal dwudziestu latach, w 1995 roku został oddane do użytkowania Pawilony A, B, C, D, E, F i G nowego Szpitala i rozpoczyna się przeprowadzka oddziałów zlokalizowanych przy ulicy Grodzkiej na ulicę Korczyńską.
W międzyczasie, 1 kwietnia 1976 roku, nastąpiło przekształcenie Zespół Opieki Zdrowotnej w Wojewódzki Szpital Zespolony. Od 24 maja 1997 roku szpital nosi nazwę Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego im. Jana Pawła II w Krośnie, a w grudniu 1998 roku, zarządzeniem Nr 92 z dnia 31 sierpnia 1998 roku Wojewody Krośnieńskiego Szpital Wojewódzki w Krośnie działający w formie jednostki budżetowej, został przekształcony w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej. Obecnie Szpital mieści się w obiektach przy ulicy Korczyńskiej i ulicy Grodzkiej. 4 grudnia 1998 roku Wojewódzki Szpital Podkarpacki im. Jana Pawła II w Krośnie został wpisany do rejestru sądowego, prowadzonego dla publicznych zakładów opieki zdrowotnej i z tym dniem, zgodnie z art. 35 b ust. 3 znowelizowanej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 104, poz. 661), uzyskał osobowość prawną, a więc status osoby prawnej.
Sukcesywna rozbudowa bazy szpitalnej podjęta w latach międzywojennych, kontynuowana była po II wojnie światowej, a kończąca się wybudowaniem nowego szpitala, stworzyła możliwość rozwijania nowych działów lecznictwa specjalistycznego i ambulatoryjnego, kształcenia średnich i wyższych kadr medycznych oraz podnoszenia na coraz wyższy poziom diagnostyki i opieki medycznej.
